W sobotę nasze stowarzyszenie przy współpracy z Ochrona Tygrys , zorganizowało nieodpłatne szkolenie z obsługi broni dla ponad 50 osób z woj . Śląskiego 😁 oczywiscie Ku Chwale Kawalerii 😁 serdeczne podziękowania dla naszych wspaniałych instruktorów #Polska_Unia_Walki _Wręcz i #Marcin_Marszałek 😁 gorące podziękowania dla OSP Warszowice za udostępnienie sali 😁
Mimo mniejszej ilości zawodów w ubiegłym roku spowodowanych pandemia i tak możemy się pochwalić ze jeden z naszych instruktorów #Marcin_Marszałek w rundzie zawodów strzeleckich znow plasuje się w ścisłej czołówce strzelców z całej Polski.
Nasze Gratulacje !!!
J
W związku z sytuacja geopolityczną, która aktualnie ma miejsce ,nasi instruktorzy z wojska i policji przeprowadzą bezpłatne szkolenia strzeleckie z zakresu obsługi broni. Wszystkie informacje pod nr tel 601 954 187
W dniu dzisiejszym obchodzimy kolejną, już 188 rocznicę bitwy pod Olszynką Grochowską.
Bitwa pod Grochowem a w szczególności szarża dwóch szwadronów Pułku 2. Ułanów jest większości z nas doskonale znana. To tu zrodziła się legenda tej jednostki i 12 maja 1919 roku minister spraw wojskowych nadał pułkowi nazwę 2. Grochowski Pułk Ułanów im. Dwernickiego.
Mniej natomiast znany jest fakt udziału jednego ze szwadronów Pułku 3. Ułanów w tej zwycięskiej szarży.
W dniu 25 lutego 1831 roku Pułk 3 Ułanów dowodzony przez ppłk. Ludwika Chmielewskiego zajął stanowiska obronne przy drodze z Pragi na Saską Kępę. Szwadrony 1. i 2. ustawione zostały bliżej Pragi przy czym drugi szwadron pod dowództwem kpt.Kleszczyńskiego jako skrzydłowy w tym dywizjonie.
Około godziny 15.00 do ataku ruszyła rosyjska kawaleria mająca jednym potężnym uderzeniem zwycięsko zakończyć bitwę. Na tyłach naszych oddziałów znalazł się Małorosyjski Pułk Kirasjerów Księcia Alberta Pruskiego pędząc wzdłuż drogi przy której rozlokowane były szwadrony naszego pułku. Jeden z adiutantów na czas zjawia się z rozkazem ataku przekazując go kpt. Kleszczyńskiemu. Drugi szwadron błyskawicznie dosiada swych koni i natychmiast włącza się do trwającej już potyczki.
Pułk 2. Ułanów atakuje wroga z boku a czwarty pluton 2. szwadronu Pułku 3. Ułanów blokuje sam gościniec. Pułk kirasjerów zostaje praktycznie całkowicie rozbity. Wieczorem Pułk 3. Ułanów wycofuje się na Pragę, przechodzi przez most na Wiśle i staje na postój w miejscowości Włochy. Za zasługi w bitwie dwóch ułanów Banach i Wziątek oraz dowódca 2. szwadronu kpt. Kleszczyński zostali odznaczeni Orderami Virtuti Militari.
Przebieg tego starcia doskonale opisuje Leopold Szumski w swej publikacji „Wspomnienia o Trzecim Pułku Ułanów”. Fragment jego książki znajduje się poniżej zamieszczonego tu tekstu tak jak i krótki opis szarży z książki Stanisława Barzykowskiego „Historia Powstania Listopadowego”.
W Muzeum Narodowym we Wrocławiu znajduje się obraz autorstwa Jana Rosena (1854-1936) – jednego z najwybitniejszych polskich malarzy batalistycznych. Dzieło to zatytułowane „Olszynka Grochowska” przedstawia drugi szwadron Pułku 3. Ułanów w momencie otrzymania rozkazu do ataku na szarżujących już kirasjerów Księcia Alberta Pruskiego. Poniżej zamieszczono też obraz Jana Nepomucena Lewickiego – Bitwa pod Olszynką Grochowską oraz sylwetki ułanów z zasobów CBN Polona.
W krużgankach kościoła Najczystszego Serca Maryi na placu Szembeka na warszawskim Grochowie znajdują się cztery tablice pamiątkowe: 2., 3., 4., i 5. pułku ułanów które brały udział w bitwie pod Olszynką.
Autor tekstu: Leszek Kasiarz
)v
Pokłosiem odsłonięcia muralu w Woźnikach poświęconemu 3 Pułkowi Ułanów Śląskich są niedawno zamontowane tablice informacyjne w centrum miasta oraz na Górze Floriańskiej przy pomniku i kapliczce.
Opisują i przypominają wydarzenia z 2 września 1939 roku kiedy to Krakowska Brygada Kawalerii stoczyła tu bój pod Woźnikami. Tablice te są dopełnieniem całego projektu „mur, ale historia wojska polskiego”.
Zdjęcia zostały udostępnione przez Szymona Kocota oraz Urząd Miejski w Woźnikach.
Dzięki Pani Elżbiecie Wilamowskiej, wnuczce por. Piotra Granzow otrzymaliśmy sporo nowych informacji o byłym ułanie naszego pułku.
10 listopada 1918 roku w prywatnym mieszkaniu płk. Stefana Strzemieńskiego w Warszawie Piotr Granzow został przyjęty jako ochotnik do Pułku 3 Ułanów. Już w następnym dniu brał czynny udział w rozbrajaniu Niemców w stolicy. Od 1 kwietnia 1919 roku przebywa na froncie Litewsko-Białoruskim gdzie wraz z pierwszym szwadronem pułku walczy w bitwach pod Pińskiem, Łohiszynem, Kołanogródkiem i Malkowicami i otrzymuje nominację na stopień kaprala.
Walczy następnie pod Słuckiem, Hłuskiem i nad Ptyczą do 2 listopada 1919 roku.
W lutym 1920 roku zostaje odkomenderowany do Szkoły Podoficerskiej do Warszawy. Po jej ukończeniu dostaje przydział do 18 Pułku Ułanów gdzie od 1 lipca 1920 roku pełni funkcję adiutanta szwadronu zapasowego.
Dnia 22 marca 1921 roku otrzymuje awans na stopień podporucznika a następnie zostaje instruktorem w Szkole Podoficerskiej 4 Pułku Strzelców Konnych odbywając kolejno służbę w 26 i 27 Pułku Ułanów.
Dnia 24 grudnia 1928 roku zostaje przeniesiony w stan spoczynku i działa w Radzie Oficerów Rezerwy.
Niestety losy porucznika Piotra Granzow nie zostały wyjaśnione do końca. Prawdopodobnie w czasie okupacji działał w strukturach AK i brał udział w Powstaniu Warszawskim. Ostatnia pewna informacja pochodzi z dokumentacji niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Stutthof z końca 1944 roku.
Na najstarszym nagrobku Piotr Granzow zapisany był w stopniu rotmistrza z opisem iż zginął w powstaniu warszawskim. Na późniejszym opisano go jako kapitana …
Pani Elżbieta Wilamowska od lat stara się wyjaśnić do końca historię życia swojego dziadka zbierając dokumenty i wszelkie informacje mogące rozwikłać tę zagadkę.
Niedawno otrzymaliśmy informację o ukończeniu prac konserwatorskch i restauratorskich grobowca rodzinnego Kazimierza Granzow. Całość tych prac została sfinansowana ze środków miasta stołecznego Warszawy oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Została także wykonana nowa tablica poświęcona por. Piotrowi Granzow zakupiona przez Panią Wilamowską.
Autor posta: Leszek Kasiarz
Dzięki pomocy grupy polonijnej „Defenders of Polish Graves Londyn” udało się zlokalizować grób ppłk. Jana Zapolskiego pochowanego na londyńskim cmentarzu South Ealing. Znajduje się w sektorze BB praktycznie naprzeciwko pomnika wojny.
Major Jan Zapolski w czasie trwania wojny obronnej 1939 roku zajmował stanowisko zastępcy dowódcy w 3 Pułku Ułanów Śląskich. Po kapitulacji Krakowskiej Brygady Kawalerii w dniu 20 września przebywał w oflagu Murnau aż do jego wyzwolenia. Tam też w roku 1940 spisał wspomnienia dotyczące całego szlaku bojowego pułku które obecnie znajdują się w zbiorach Instytutu Polskiego i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie. W reaktywowanym 3 Pułku Ułanów Śląskich w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie ponownie został zastępcą dowódcy tej jednostki.
Cześć Jego pamięci …
Autor posta: Leszek Kasiarz
Ostatnio strzelał Szwadron Przysiecz 😁 dzis Ochotniczy Szwadron 3 Pułku Ułanów Śląskich 😁 były AK47 ,AKMS ,Beryl ,AR15,MP15,Pm98 GLAUBERYT, PPS43 ,PM 63 „RAK „,CZ SHADOW 2,CZP09,GLOK17,GLOK 19 ,gWANAD, REWOLWER ASTRA , WALTHER P99 ,CZ ORANGE,STRZELBY MOSSBERG I AUTOMAT DORUK ETERNAL 2 ALE NAJWAZNIEJSZE DLA KAWALERII MAUSER z 100m dziękujemy Pszów Miasto , Ochrona Tygrys 😁
Niespełna miesiąc temu nasi instruktorzy przeprowadzili szkolenie strzeleckie dla zaprzyjaźnionego Szwadronu Przysiecz z województwa Opolskiego 😁 a za kilka dni szkolenie dla 3PU Śląskich 😁Strzelnica Sportowa w Pszowie
https://maps.app.goo.gl/hVpuFMAK7mvYn13t6
Pułk 3. Ułanów od 1922 roku na stałe już związał się z Tarnowskimi Górami pozostając w tamtejszych koszarach aż do mobilizacji i wymarszu na front w roku 1939. Pozostało sporo fotografii uwieczniających ich pobyt w tym mieście. Oto kilka z nich które udało się nam pozyskać w ostatnim czasie. Pochodzą z jednego zbioru choć nie są związane z jedną rodziną, wykonane w latach 20-tych i 30-tych i dotyczące interesującego nas zawsze tematu. Część została wykonana w znanych i szanowanych tarnogórskich atelier jak chociażby zakład fotograficzny Otto Reicha mieszczącego się przy ulicy Piłsudskiego 8, Jana Melcera działającego na placu Żwirki i Wigury czy też pracowni fotograficznej Pilarczyka znajdującej się przy ulicy Dworcowej.
Na jednej z fotografii z roku 1924 uwieczniono członków teatru wojskowego.
Na innych możemy porównać jak zmieniało się umundurowanie garnizonowe ułanów i podoficerów na przestrzeni tych kilkunastu lat …
Mamy okazję zobaczyć szable kawaleryjskie – zarówno francuskie Mo.1822 jak i już produkcji polskiej Wz.1921.
Na ostatnim zdjęciu portretowym wykonanym na przełomie 1938/1939 roku kapral 3 Pułku Ułanów Śląskich pozuje w bardzo rzadkim pasie z klamrą „rembertowską” – Wz.38. Praktycznie w pasy te zaopatrzono tuż przed wybuchem wojny tylko jedną jednostkę wojskową stacjonującą w Rembertowie – stąd jej potoczna nazwa. Obecie stanowią one prawdziwy rarytas kolekcjonerski …
Autor posta: Leszek Kasiarz
