Aktualności

Kilka tygodni temu skontaktował się z nami pan Marian Zuber którego ojciec Feliks Zuber służył w Pułku 3. Ułanów, najprawdopodobniej w 3. szwadronie stacjonującym w pszczyńskich koszarach „Jazdy Obertyńskiej” Czytaj dalej

W niedzielę 11 lutego 2024 roku 77 ochotników po 16-dniowym szkoleniu podstawowym wstąpiło w szeregi 13. Śląskiej Brygady Wojsk Obrony Terytorialnej składając przysięgę wojskową na Placu Zwycięstwa w Kuźni Raciborskiej. W uroczystości tej uczestniczył także starszy ułan kawalerii ochotniczej Radosław Gamza, członek naszego stowarzyszenia. Oczywiście z tego powodu nie mogło tam zabraknąć przedstawicieli Ochotniczego Szwadronu 3 Pułku Ułanów Śląskich wspierających swojego kolegę w tak ważnym dla niego dniu.

( uł. Teofil Pośpiech ur. 05.11.1914 – zm. 15.07.1990 ) – uzupełnienie …

Pani Bernadeta Witucka przesłała nam bardzo ciekawe materiały wraz z opisem dotyczące Jej dziadka ułana Teofila Pośpiecha który od 04.11.1937 odbywał swoją służbę wojskową w 3. szwadronie Pułku 3. Ułanów stacjonującego w pszczyńskich koszarach. Szwadron dowodzony przez rtm. Ottona Eysmonta  został w 1939 roku przydzielony do 6 Dywizji Piechoty jako kawaleria dywizyjna. Rtm. Teofil Pośpiech przeszedł z nim cały szlak bojowy aż pod Tomaszów Lubelski gdzie 20 września 1939 roku złożył broń z całą Armią Kraków i dostał się do niewoli niemieckiej.

Zamieszczam pod tekstem oryginalny opis, zdjęcia i dokumenty przesłane nam przez wnuczkę ułana Teofila Pośpiecha, Panią Bernadetę Witucką:

„Mój Dziadek Teofil urodził się w Bojszowach ale dom rodzinny był w Międzyrzeczu koło Pszczyny (do wybuchu II WW).

Rodzice Antoni i Katarzyna (z domu Sekta) mieli gospodarstwo. Ojciec i bracia pracowali też w dobrach Hochbergów.

Rodzeństwo: bracia Jan, August, Franciszek, Ludwik, Józef, Adam? (zginął w I WW), siostry Anna/Hanusia (Lysko).

04.11.1937 roku został powołany do odbycia czynnej (3 letniej) służby wojskowej i wcielony do 3 Pułku Ułanów Śląskich w Tarnowskich Górach (przydział do szwadronu stacjonującego w Pszczynie). Dziadek służył w stopniu ułana. We wspomnieniach pojawiało się nazwisko dowódcy – Eysymont (pisownia ze słyszenia). Zwolnienie do cywila miało nastąpić 15.08.1939 ale do niego nie doszło bo wybuchła wojna. Do niewoli Dziadek dostał się pod Tomaszowem Lubelskim w dniu 21.09.1939. Na przełomie września i października 1939 roku został wywieziony do Niemiec (do Łodzi pieszo a dalej koleją).

Przebywał w obozach jenieckich około dwa lata – Stalag IIIA Luckenwalde– jeniec nr 85492.

Z obozu został przeniesiony do pracy w gospodarstwie rolnym Richarda Gorgasa w miejscowości Grebs na terenie Brandenburgii. Tam doczekał wyzwolenia w dniu 09.05.1945 przez Armię Czerwoną a 19.05.1945 roku był już z powrotem w domu rodzinnym w Międzyrzeczu.

Dziadek po wojnie kontynuował edukację (przed wojną tylko 7 klas szkoły powszechnej) – gimnazjum i przeróżne kursy związane z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. To zaowocowało późniejszą karierą kierownika na PGR-ach. Był rzucany na różne, czasami odległe placówki i w efekcie dość długo był kawalerem – dopiero w 1952 roku ożenił się z Babcią Reginą.”

Teofil Pośpiech zmarł 15.07.1990 roku i został pochowany na cmentarzu parafii Wniebowziecia Najświętszej Maryi Panny w Czuchowie (dzielnica miejscowości Czerwionka-Leszczyny) przy ul. Folwarcznej – numer grobu – P38/341.

W imieniu stowarzyszenia Ochotniczy Szwadron 3 Pułku Ułanów Śląskich chciałbym bardzo podziękować Pani Bernadecie Wituckiej za skontaktowanie i podzielenie się z nami informacjami i materiałami dotyczącymi życia i służby Jej dziadka ułana Teofila Pośpiecha.

Autor posta:   Leszek Kasiarz

 

Pan Mścisław Olszowski zgodnie z wcześniejszą obietnicą przesłał nam zdjęcia z kolejnego albumu swego ojca rotmistrza Stanisława Olszowskiego, byłego kawalerzysty Pułku 3. Ułanów.
Pod udostępnionymi fotografiami otrzymaliśmy następujący opis albumu:

„Zawiera zdjęcia z I Międzynarodowych Zawodów Konnych, które odbyły się w roku 1927 na Hipodromie w Łazienkach w Warszawie.
Na zdjęciach oprócz osobistości państwowych, korpusu dyplomatycznego i wielu znanych postaci ówczesnej Warszawy, cała czołówka jeźdźców polskich i zagranicznych. Wielu nie rozpoznanych.

Album stanowi pamiątkę po naszym ojcu, jest własnością Andrzeja i Mścisława Olszowskich”.

Na terenie południowo-wschodniej części Łazienek Królewskich tzw. Syberii na przełomie kwietnia i maja 1927 roku czyli zaledwie w półtora miesiąca powstał nowy obiekt sportowy – warszawski hipodrom.
Arena została zaprojektowana przez Józefa Główczewskiego wzorującego się na hipodromie Monte Pincio w Rzymie a drewniane trybuny mieściły zarówno kryte loże jak i miejsca numerowane dla ponad 5000 widzów. Pierwsze zawody konne odbyły się tu 27 maja 1927 roku.
Niestety drewniane trybuny spłonęły we wrześniu 1939 roku w czasie niemieckich nalotów na stolicę a sam stadion uległ zniszczeniu w trakcie Powstania Warszawskiego 1944 roku i nie został już nigdy odbudowany.
Obecnie upamiętnia go jedynie obelisk ufundowany przez Polski Związek Jeździecki.
Jak już wcześniej wspomniałem w dniu 27 maja 1927 roku nastąpiło uroczyste, oficjalne otwarcie pierwszych Międzynarodowych Zawodów Konnych z Pucharem Narodów zorganizowanych w Polsce. Kolejne konkursy rozegrano w dniach 27 i 30 maja oraz 1, 3, 6, 7 i 8 czerwca.
To właśnie tych wydarzeń dotyczą opublikowane poniżej zdjęcia.

Chciałbym jeszcze raz serdecznie podziękować panom Andrzejowi i Mścisławowi Olszowskim nie tylko za udostępnienie nam kolejnych fotografii z rodzinnego albumu lecz także za fachowe przygotowanie i opisanie przesłanych na nasze ręce materiałów.

Autor posta: Leszek Kasiarz

Zdjęcia kawalerzystów Pułku 3. Ułanów z okresu 1917-1918 reaktywowanego w ramach I Korpusu Polskiego w Rosji pojawiają się niezmiernie rzadko. Tym większe podziękowania dla pana Andrzeja Olszowskiego i Jego brata Mścisława za udostępnienie nam fotografii całego albumu będącego własnością Ich ojca – mjr. Marcelego Stanisława Olszowskiego.
Poniżej zamieszczam część życiorysu taty i opis albumu przygotowany przez pana Andrzeja:

„W klika dni po uzyskaniu dyplomu lekarza dentysty na Uniwersytecie Warszawskim, wybuchła I woja światowa i został powołany do wojska. Ukończył Twerską Szkołę Oficerską i w randze podporucznika został wysłany na front łotewski. Po wybuchu rewolucji wstąpił do Korpusu Dowbora, gdzie pełnił funkcję skarbnika 3PU. Po rozwiązaniu korpusu przedostał się do Polski, a po reaktywacji 3PU powrócił do niego. Służył w Tarnowskich Górach. Po wypadkach majowych został przeniesiony do 2 Pułku Szwoleżerów, a następnie do MSWojsk na stanowisko szefa wydziału studiów. W roku 1935 odszedł w stan spoczynku. Do wyuczonego zawodu nie wrócił. Był rejonowym inspektorem koni w Mińsku Mazowieckiem. Powołany ponownie 3 września 1939, miał się stawić w sztabie w Brześciu n/B. Nim jednak dojechał – sztab wyjechał z Brześcia uchodząc przed dywanowym bombardowaniem. Początkowo samochodem, następnie furmanką usiłował dogonić sztab. Jednak źle poinformowany udawał się na wschód, zamiast na południe. Po wkroczeniu wojsk sowieckich zdjął mundur i wrócił do Warszawy. W czasie okupacji wykładał w podchorążówce AK. Po wojnie został skierowany na Ziemie Zachodnie.
Tak mniej więcej przebiegały jego dzieje.
Album zawiera zdjęcia z okresu 1917-1918 r. I Korpusu Polskiego w Bobrujsku i na Białorusi utworzonego przez jenerała Dowbora Muśnickiego. Na str. 1 fotografia generała, na drugiej korpus oficerski, dalej różne sceny z życia korpusu.
Album jest pamiątką po naszym ojcu majorze Stanisławie Marcelim Olszowskim, wówczas poruczniku Pułku 3. Ułanów. Stanowi własność Andrzeja i Mścisława Olszowskich.
Ponadto przesyłam zdjęcie mojego ojca Stanisława Marcelego Olszowskiego, jako rotmistrza P.3.U. Zdjęcie z początków lat 1920. Nad prawą klapą krzyżyk Dowborczyków. Nad lewą Krzyż Walecznych z dwoma okuciami, poniżej odznaka pułkowa. Poniżej zamieszczam zdjęcia pieczątki Pułkowej i orzełka z czapki mojego ojca.”

Trzecie z kolei zdjęcie grupowe zamieszczone w albumie przedstawia sztab Pułku 3. Ułanów. Można go znaleźć także w zbiorach Instytutu Polskiego i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie wraz z następującym opisem:
„Fot. NN, Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie [album 68 – Pułk Ułanów Śląskich].
Sygnatura: IS_2012_ALBUM51_002
1918, Bobrujsk, Rosja.
I Korpus Polski, kadra oficerska 3 Pułku Ułanów. Na zdjęciu : ppor. Henryk Odolski, por. Kazimierz Plisowski, por. Stefan Giedroyć-Matuszewicz, por. Stanisław Kucharski, por. Antoni Witkowski, ppor. Aleksander Zawisza, por. Stefan Skarżyński, podrtm. Witosław Porczyński, por. Ludwik Kuczyński, ppor. Włodzimierz Lizoń, por. Zdzisław Kwiatkowski, chor. Ludwik Kąkorski, rtm. Ludwik Laudański, podrtm. Ryszard Perkowski, podrtm. Tadeusz Krupski, podrtm. Józef Taube, ppor. Lucjan Wyganowski, kpt. dr Ordyłowski, por. Konstanty Drucki-Lubecki, podrtm. Tadeusz Jeger, por. Jan Czarnocki, ppor. Andrzej Falewicz, por. Zbigniew Wielowieyski, kapelmistrz – urzędnik wojskowy Slawik (Slawiczek), podrtm. Michał Łapin, por. Władysław Kobylański, por. Zygmunt Wołowski, por. lekarz weterynarii Jerzy Kwiatkowski, podrtm. Czesław Kozierowski, por. Stanisław Olszowski, kpt. dr Bobiatyński, por. Adam Zakrzewski, podrtm. Władysław Kulesza, rtm. Konstanty Plisowski, rtm. Mikołaj Koiszewski, rtm. Stefan Strzemieński, płk Zygmunt Łempicki, rtm. Henryk Borewicz, rtm. Cyprian Bystram, podrtm. Marian Słoniński, portm. Jan Reliszko, podrtm. Zygmunt Broniekwski, por. Tadeusz Falewicz, por. Stanisław Barylski, ppor. Koziełł-Poklewski, por. Stanisław Kruszewski, ppor. Wacław Jacynicz, ppor. Edward Dunin-Borkowski, por. Marian Staniszewski, ppor. Wiśniewski.”

Por. Stanisław Olszowski pojawił się na liście oficerów w barwach Pułku 3. Ułanów opublikowanej po zakończeniu działań wojennych w 1920 roku.
Ponadto Rocznik Oficerski Kawalerii z 1930 podaje iż w 2 Pułku Szwoleżerów figuruje mjr Stanisław Marceli Olszowski odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych – mjr Marceli Stanisław Olszowski zajmował tam stanowisko dowódcy szwadronu zapasowego.

Pan Marceli Olszowski obiecał mi także iż prześle nam fotografie z albumu zawierającego zdjęcia z I Międzynarodowych Zawodów Konnych w Warszawie. Zapraszam więc wszystkich zainteresowanych tym tematem do dalszego śledzenia naszej szwadronowej strony.

Autor posta: Leszek Kasiarz

Szczęśliwego Nowego 2024 Roku !!!

W ostatnim dniu starego roku tradycyjnie już stajnia w Szczejkowicach i Palowicach zorganizowała sylwestrowy wyjazd w teren dla wszystkich swoich członków oraz stowarzyszenia Ochotniczy Szwadron 3 Pułku Ułanów Śląskich. W przemiłej przyjacielskiej atmosferze przy ognisku, bigosie, grochówce i pieczonych kiełbaskach mogliśmy wspólnie z naszymi wierzchowcami pożegnać 2023 rok.
Wielkie podziękowanie dla wszystkich organizatorów tego wydarzenia.

Ochotniczy Szwadron 3 Pułku Ułanów Śląskich życzy wszystkim zdrowych, spokojnych i wesołych Świąt Bożego Narodzenia.
Pamiętajmy także o naszych kawaleryjskich koniach – przecież Jezus Chrystus urodził się w Betlejem w stajence …
Oczywiście w tym tak radosnym okresie nie może zabraknąć kawaleryjskiej kolędy :

„Szwadron stój”! Rotmistrz podniósł w górę rękę
– Zobaczyli na polanie stajenkę.
Zwykłą szopę, całą śniegiem otuloną.
Ale blaskiem niepojętym rozjarzoną.

„Do modlitwy!” Już komenda pada.
Wybiegł Józef. Palec do ust przykłada.
Już, już mieli kolędę zawrzasnąć
– Cyt, chłopaki! Dopierutko zasnął.

Od ust trąbki odjęli trębacze.
Bo się zbudzi Dzieciątko i zapłacze.
Tylko Jaś się w szeregach odzywa:
– Gruchnąć by mu z karabinów na wiwat!…

Lecz pan rotmistrz brew zmarszczył: „Ja ci
gruchnę!
Kogo straszyć chcesz – Najświętszą matuchnę?!”
Więc się każdy tylko w siodle wyprostował
A pan rotmistrz stajenkę salutował.

Potem w ciszy szwadron za szwadronem,
W prawo patrz! Jezuskowi z fasonem.
Przejechali – w las, kędy im droga.
Koń nie parsknął. Nie zabrzękła ostroga.

Przebudziło się Dzieciątko. Zapytało:
– Wojsko piękne tu, Matuś, jechało?
– Śniłeś, Synku, bo ci chłopcy i te konie
W twoim niebieskim już są garnizonie.
Już niewielu się po świecie kołacze…
– Jakże to tak? – pyta Jezus i płacze.

– Ach, w Katyniu głowa tego rotmistrza
W krwawym piachu oczodoły wytrzeszcza.
A porucznik, ten smagły, ciemnolicy,
Przez gestapo zamęczony w piwnicy.

I ci zgrabni dwaj podchorążowie
Na powstańczym legli Mokotowie,
Zaś ów Jasio, co ci chciał narobić huku,
To na minie wyleciał w Tobruku.
I ów wachmistrz także już umarły
– W tajdze wszy go tyfusowe zżarły…

Zapłakało Dzieciątko na serio
Z żalu za tą polską kawalerią.
– Cóż po waszej, pasterze, kolędzie.
Gdy takiego wojska już nie będzie!

Autor: Jerzy Minkiewicz

W tym roku tradycyjnie już członkowie Ochotniczego Szwadronu 3 Pułku Ułanów Śląskich wraz z rodzinami i sympatykami naszego stowarzyszenia spotkali się dnia 17 grudnia w Restauracji „Capitol” w Suszcu. Na przedświątecznej „Wigilijce” po złożeniu sobie życzeń i przełamaniu się opłatkiem, słuchając i śpiewając kolędy zasiedliśmy do wspólnej kolacji przy tradycyjnym barszczu z uszkami i karpiku.
Oczywiście nie obyło się bez „prezentów pod choinką” – zostały uroczyście wręczone odznaki pamiątkowe i kalendarze szwadronowe na nowy 2024 rok.

Dziękujemy bardzo pani Izabeli Migocz za przepiękne solowe wykonanie dla nas kolęd bożonarodzeniowych.

Na dwa dni przed Wigilją Bożego Narodzenia, 21 grudnia 1977 roku zmarł ostatni dowódca Pułku 3. Ułanów Śląskich w PSZ płk Jerzy Anders który funkcję tą pełnił od 13 listopada 1945 do połowy 1947 roku kiedy to jednostka ta wraz z całą 14 Wielkopolską Brygadą Pancerną została rozformowana. Po demobilizacji pozostał na emigracji i zamieszkał w Kanadzie. Został pochowany na cmentarzu York Cemetery w Toronto.
Płk Jerz Anders został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych (4-krotnie), Medalem Niepodległości i Złotym Krzyżem Zasługi.
Zdjęcia zamieszczone poniżej pochodzą ze zbiorów prywatnych, Instytutu Polskiego w Londynie oraz Instytutu Tarnogórskiego w Tarnowskich Górach.
Opis do zdjęcia nr.1 :
„Sygnatura: IS_2010_TECZ2_1002
Lata 30., Polska.
Albert Anders (1. z lewej) z synami: Władysławem (2. od lewej), Karolem (3. od lewej), Jerzym (4. od lewej), Tadeuszem (5. od lewej) oraz synem Władysława – Jerzym (6. od lewej).
Fot. NN, Instytut Polski w Londynie w Londynie [teczka 2 – Władysław Anders]”.

Autor posta: Leszek Kasiarz